In de nasleep van onverwachte wendingen krijgen we allemaal wel eens een explosie van (des)illusies te verwerken.In haar "Area 51" 🛸 doet eighties-tiener Paige een boekje open over die van haar.
 
Illusionista noemt ze zichzelf in the process. Een zelfverzonnen koosnaampje OF scheldwoord voor een droomster met soms een iets te levendige fantasie. Haar zang- en struisvogeltrekjes nemen haar huisgenoten er wat onwillig bij. Iets waar haar bestie aan de andere kant van de wereld niet meteen last van heeft. Gesteund door het bovenste beste van down-under 🦘, haalt deze Paige haar kop nu (half) uit het "Sand" en is vastberaden om haar dromen te blijven najagen.
Sterker nog, ze hoopt ze te verwezenlijken. And so should you.
 
Een pleidooi-met-een-playlist als antwoord op een soort bullebakcultuur die ons steeds vaker grondig durft aantasten. Soms onderhuids, niet altijd zichtbaar met het blote oog. Of toch, maar ervoor kiezen om de andere kant op te kijken lijkt deze "illusionista" not done.
 
Een nieuwe streep, getekend Paige Sand ✍️